Wczasy

wczasy, wakacje, urlop

< Poprzednia  1  2  [3]  4  5  ... 29  Następna >

Szlaki Turystyczne

28 lutego 2013r.

SZLAKI TURYSTYCZNE Na terenie Słowińskiego Parku Narodowego wyznaczone zostały dwa główne i jeden pomocniczy (łączący) szlaki turystyczne, prowadzące przez najpiękniejsze i najciekawsze jego partie. Szlaki główne


Spacery i wycieczki

28 lutego 2013r.

1. Spacer na wzgórze Rowokół — ok. 2 km Od strony południowej Smołdzina, tuż za ostatnimi domami, wznosi się zbocze góry Rowokół, stanowiącej malownicze tło osiedla. Wzgórze, pokryte pięknym borem sosnowym z domieszką dębu i buka, ma kształt stożkowaty, przypominający wygasły wulkan. Jest też najwyższym punktem w paśmie morenowym, otaczającym Słowiński Park Narodowy (115 m n.p.m.) i widocznym nawet z odległych krańców Parku.


Pomorski Rezerwat Przyrody

28 lutego 2013r.

REZERWATY PRZYRODY. Celem zachowania w stanie niezmienionym najbardziej naturalnych i interesujących pod względem przyrodniczym fragmentów — utworzono w Słowińskim Parku Narodowym 11 rezerwatów ścisłych, na terenie których działalność człowieka ogranicza się do zabezpieczenia ich przed zniszczeniem łub zniekształceniem oraz do badań naukowych. Przejazdy, chodzenie lub przebywanie w tych rezerwatach osobom nieupoważnionym jest niedozwolone.


Roślinność i zwierzeta w Słowińskim Parku

28 lutego 2013r.

ROŚLINNOŚĆ. Świat roślinny Słowińskiego Parku Narodowego jest niezmiernie ciekawy. Odzwierciedla on zmiany klimatyczne i środowiskowe, jakie występowały i nadal występują na tym terenie. Bezpośrednio po ustąpieniu lądolodu, ze względu na trudne wówczas warunki klimatyczne i siedliskowe, pierwszymi roślinami jakie się tu pojawiły były gatunki występujące dziś na tundrach północnych. Reliktami z tego okresu są: bażyna czarnojagodowa, malina moroszka — występująca w dużej ilości w rejonie Kluk — oraz zi-moziół północny.


Historia Parku Słowińskiego

28 lutego 2013r.

HISTORIA Tereny Słowińskiego Parku Narodowego należą pod względem geomorfologicznym do Pobrzeża Zachodniopomorskiego. Obszary te od najdawniejszych czasów zamieszkałe były przez ludność słowiańską. Już w drugiej połowie X w. zostały one przyłączone do państwa polskiego, a chociaż na pewien czas odpadły — jednak zależność od Polski istniała aż do końca XII w., kiedy to część Pomorza Zachodniego przeszła pod panowanie cesarstwa niemieckiego, następnie Danii i wreszcie margrabiów brandenburskich.


Położenie Słowiańskiego Parku ,jego granice i obszar

28 lutego 2013r.

POŁOŻENIE PARKU, JEGO GRANICE I OBSZAR Słowiński Park Narodowy leży w województwie słupskim. Granica Parku przebiega ód brzegu morza w odległości ok. 1 km na zachód od miasta Łeby w kierunku południowym, obejmując jezioro Łebsko i łasy oraz torfowiska na jego wschodnim pobrzeżu, następnie na zachód od jeziora — wieś Kluki z otaczającym ją lasem, mierzeje Łebską i Gardnieńską i jezioro Gardno. Północną granicę Parku stanowi Morze Bałtyckie.


Słowiański Park Narodowy

28 lutego 2013r.

UTWORZENIE SŁOWIŃSKIEGO PARKU NARODOWEGO Myśl utworzenia nadmorskiego parku narodowego powstała w Polsce zaraz po II wojnie światowej. Na pierwszym powojennym zjeździe Państwowej Rady Ochrony Przyrody w Krakowie we wrześniu 1945 r., na wniosek prof. dra Władysława Szafera podjęta została uchwała treści następującej: "Zjazd uznaje za pilną potrzebę utworzenie osobnego parku narodowego dla ochrony wybrzeża morskiego, który służyć powinien nie tylko potrzebom naukowym, ale również mógłby zaspokoić inne, ważne interesy społeczno-kulturał-ne. związane z propagandą polskiego morza".


Strona 3 z 29, < Poprzednia  1  2  [3]  4  5  ... 29  Następna >